Ik leef met een blokkade waar ik me nu 14 jaar bewust van ben en bewust mee bezig ben. En met  alles wat ik aan therapieën en zelfontwikkeling heb gedaan is er niets veranderd alleen mijn drive om er afscheid van te nemen.

Groeien, ja ik ben aan het groeien, niet in gewicht (gelukkig) maar als vrouw, als mens. In de afgelopen tijd heb ik tijdens mijn opleiding weer mooie stappen mogen zetten waardoor ik verder mag kijken naar een leven na het overlijden van Erik.

De mens is als een ui en bij elke gebeurtenis groot en klein komt er een laagje om ons heen. Deze laagjes kunnen zover oplopen als ze tussentijds niet gepeld worden, dat jij jezelf op een gegeven moment niet meer kent en herkent als jij jezelf aankijkt in de spiegel. Zo ver verwijderd van je eigen ik.

Januari, ik krijg van de UVW een half jaar de kans om mijn bedrijf zelfstandig op te zetten. Na het half jaar wordt er verwacht dat ik financieel onafhankelijk ben van het UWV en een gezond bedrijf heb.

De kerstdagen zijn weer voorbij, wat maakt de mensheid zich toch druk om deze 2 dagen. Dagen boodschappen doen in en rijen staan, wachten op een bestelling die ze op mogen halen. Er wordt nieuwe kleding gekocht iedereen moet er zijn best uit zien en waarvoor? De mensen waarmee we kerst “vieren” zijn onze dierbare, die kennen jou in je huispak en in je beste outfit.

21-11-2022 is de dag waarop mijn leven er na 31 jaar totaal anders uit zag. Mijn man, de vader van onze zoon ging van huis om nooit meer thuis te komen. In het afgelopen jaar heb ik veel verdriet gehad en veel nagedacht.