Een jaar van verandering

21-11-2022 is de dag waarop mijn leven er na 31 jaar totaal anders uit zag. Mijn man, de vader van onze zoon ging van huis om nooit meer thuis te komen. In het afgelopen jaar heb ik veel verdriet gehad en veel nagedacht.

Hoe ga ik mijn leven nu invullen?

Vrij snel na Erik zijn overlijden heb ik aangegeven dat ik niet meer als operationeel manager van SenseZorg terug zou komen, ik zou het anders gaan doen, mijn hart volgen, mijn missie uitvoeren. Mijn missie is mensen in hun kracht zetten waardoor zij net zo'n fijn leven kennen zoals ik dat ken. Natuurlijk zitten er in elk leven tegenslagen, de manier waarop we hier mee omgaan is wat het verschil maakt.

Ik had na het overlijden van mijn man, bij de pakken neer kunnen gaan zitten, vol zelfmedelijden aan de bank geplakt. Ik geloof niet dat er iemand zou zijn geweest die dit gek had gevonden. Ik heb ervoor gekozen om mijn weg hierin te volgen en dat betekende dat ik elke ochtend voor ik opstond even afcheckte hoe het met mij ging, hoe het echt met mij ging. Dat ging gepaard met muziek draaien, foto's en filmpjes kijken waardoor ik kon huilen en verwerken. Huilen gaat me gelukkig steeds beter af, in het begin moest ik dit echt stimuleren.

Al snel begon ik plannen te maken over hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien, en vroeg familie met mij de schuur op te ruimen en om te bouwen tot een praktijkruimte. Dit is goed gelukt kan ik je zeggen, wat heb ik een fijne werkplek gecreëerd! 

Vanaf 1 januari mag ik officieel aan de slag met hetgeen waar ik erg goed in ben, mensen horen, zien en helpen. Hoe gaaf is dat!

Wat brengt zo'n jaar na het overlijden van een dierbare?

Het brengt je veel, veel van alles. De eerste feestdagen, verjaardagen, trouwdag, carnaval. Van december tot maart had ik alles al gehad, alle "speciale" dagen waren voorbij gekomen. Ik merkte ook dat ik elke dag een beetje minder verdriet voelde, dit maakte plaats voor een gemis. Wel een gemis wat verdraagbaar is. 

Je hoofd mensen, echt mijn hoofd is zeker 7 maanden pudding geweest, ik moest alles opschrijven, vergat werkelijk alles, meerde keren op een dag dat ik verslagen op de bank zat omdat ik weer niet wist wat ik wilde gaan doen. Gelukkig weet ik ook dat mijn lijf en mind geen ruimte had voor iets anders, rouwen dat was het enige wat moest.

Het gevecht waar ik zelf mee te dealen had was het feit als mensen mij vroegen hoe het ging, ik me tegenover Erik schuldig voelde om te zeggen het gaat wel goed met me. Dus sprak ik nog niet uit hoe het echt met me ging. Het gaat wel, ups en downs, je kent het wel. Verder liet ik het onderwerp voor wat het was. Nu kan ik gelukkig zeggen dat het goed met me gaat zonder me daarover schuldig te voelen. 

Ik ben blij dat ik de tijd heb genomen om alleen met mezelf te zijn en vanuit daar weer op te bouwen.

Op vele momenten hebben mensen tegen mij gezegd, "jij bent een sterke vrouw, ik heb respect voor hoe je het doet! Weet je, ik kan niet anders meer. Door de ontwikkeling die ik in de afgelopen jaren heb gehad en de opleidingen die ik heb gevolgd denk en beredeneer ik niet meer zoals vroeger. Ja, ik ben een sterke vrouw, altijd geweest. Dit heeft mij ook dwars gezeten in mijn leven omdat ik altijd als zelf deed en geen hulp vroeg. Juist door het afgelopen jaar ben ik sterker dan ooit. Waarom? Omdat ik nu een keuze maak om hulp te vragen als ik weet dat, dat een betere keuze is voor mij.

Belangrijk is dat je dicht bij jezelf blijft, geloof in je zelf, haal het beste uit jezelf dan komt het goed. Het wordt niet meer het zelfde als vroeger en dat is oké.

Weet dat alles wat op je pad komt een leerdoel is in je leven, je krijgt nooit meer voor je kiezen dan dat je aan kan, hoe zwaar het ook lijkt. Jij hebt alles in je om in je kracht te staan en voor je zelf te vechten.